Sinds 2022 geldt een nieuwe verplichte meetmethodiek bij het bepalen van de WOZ-waarde (op basis van woonoppervlakte in plaats van inhoud). Lees hoe dit precies werkt en hoe u het zelf kunt controleren.
Wat wordt gerekend tot de woonoppervlakte?
Voorheen kon de gemeente bij het bepalen van de WOZ-waarde van een woning uitgaan van de inhoud of de oppervlakte ervan. Vanaf 2022 moeten zij verplicht uitgaan van de oppervlakte van de woning. Om deze woonoppervlakte te bepalen wordt uitgegaan van de hoofdbouw van de woning en alle aangebouwde delen die dicht zijn (bijvoorbeeld aangebouwde woonruimte, een garage of een berging). Beschikt de woning over meerdere woonlagen (bijvoorbeeld een begane grond, eerste verdieping en zolderverdieping) dan wordt de oppervlakte van deze woonlagen opgeteld. Vrijstaande bijgebouwen (zoals bijvoorbeeld een vrijstaande garage of vrijstaande berging) tellen niet mee bij het berekenen van de woonoppervlakte.
Hoe wordt de woonoppervlakte berekend?
De gemeente moet de oppervlakte berekenen conform een landelijke meetmethodiek, de NEN2580. De oppervlakte wordt berekend door de lengte en de breedte van de woonruimte met elkaar te vermenigvuldigen, opgemeten aan de binnenkant van de buitenmuren (dus de lengte en breedte van binnenmuur naar binnenmuur). Daar waar de stahoogte minder dan 1,5 meter is (bijvoorbeeld onder een schuin dak), wordt die oppervlakte niet meegerekend.
Rekenvoorbeeld
Stel een woning bestaat uit de volgende onderdelen:
- Hoofdbouw woonruimte begane grond (30 m²)
- Aanbouw woonruimte begane grond (10 m²)
- Aangebouwde garage (15 m²)
- Eerste verdieping (30 m²)
- Zolderverdieping, voor zover stahoogte meer dan 1,5 meter (20 m²)
De totale woonoppervlakte wordt dan berekend door de oppervlaktes van de hierboven genoemde onderdelen op te tellen en bedraagt dan dus 105 m².
Op het WOZ-taxatieverslag kunt u zien van welke woonoppervlakte de gemeente uitgaat bij uw woning. Dit taxatieverslag kunt u gratis opvragen bij uw gemeente of belastingsamenwerkingsverband.